Een reisadvies van Alice, voor iedereen die snakt naar prikkelvrije kerstdagen

Een reisadvies van Alice voor iedereen die snakt naar prikkelvrije feestdagen.

51 weken in het jaar ben ik best een leuk mens.

Ik ben een sfeermaker. Ik ben geduldig, sociaal en verzin leuke activiteiten.

Maar van 24 december tot 1 januari ben ik zo prikkelbaar als engelenhaar.

Krijg ik behalve stoofpeertjes amper een hap door mijn keel.

Bid ik om sneeuwballen in plaats van oliebollen.

51 jaar heb ik me daar enorm schuldig over gevoeld.

Ik verpestte niet alleen mijn eigen stemming, maar ook die van mijn gezelschap.

Ik houd niet van overdaad, eet sinds 1996 geen vlees en bij elke vuurwerkklapper staan mijn nekharen overeind.

Bidden om sneeuw en natuurijs heeft met onze huidige weergoden geen zin.

Een witte kerst met krakend ijs en dampende gluhwein zien we helaas alleen nog in romantische films.

Dit jaar wilde ik ontsnappen aan alle dwingende tradities en mijn eigen wintersprookje creëren.

De droombestemming voor vegetarische hoogsensitievelingen met vliegschaamte vond ik negenhonderd kilometer rijden verderop in Bern.

Ik hoor u denken: “Bern? Zegt me eigenlijk niet zoveel. Ligt dat niet in Zwitserland?”

Jazeker Zwitserland brengt, zelfs op doktersadvies, al jaren verlichting aan mensen.

Dus heeft u jeuk rond de feestdagen? Krijg u het Spaans benauwd wanneer Jingle bells door de speakers van de supermarkt klinkt? Volg dan het advies van Alice!

Het is drie minuten voor twaalf. Hier sta ik met mijn lief op het balkonnetje van onze Airbnb.

We friemelen aan de kurk van de champagnefles en het enige wat ik hoor is een zachte plof waarmee de kurk in de tuin belandt. Ik adem lekker diep en laat mijn schouders zakken. De maan schijnt en in de verte lachen drie toppers ons toe: de Mönch, Eiger en Jungfrau. Ik proost met mijn eigen jonkvrouw en druk een prikkelende champagnekus op haar lippen. Ze wenst me iets toe, maar wordt overstemd door de beierende klokken die het nieuwe jaar inluiden. Dit past beter bij mijn romantische ziel. Ik voel me op en top gelukkig.

Het is negen uur. We hebben het Nieuwjaarsontbijt achter de kiezen en trekken de veters van onze wandelschoenen strak. Als echte pelgrims lopen we via de achtertuin van ons logeeradresje richting het kerkje van Gümlichen. Met een Zwitserse precisie staan de bordjes met de route op paaltjes getimmerd. Ik snuif de frisse Alpenlucht op en begin spontaan te jodelen. Ik dank God op mijn blote knietjes dat het oude jaar achter ons ligt en zou de hele wereld wel willen trakteren op Apfelstrüdel. Maar in het dorpje Worb aangekomen hangt op de plaatselijke bakkerij een briefje “ Leider geschlossen”. Oh ja, het is een feestdag.

“Je bent best een leuk mens”, zegt mijn lief, ze knipoogt en vist een platgedrukt Milkareepje uit haar rugzak.

Goed om te weten:

Bern is het Mekka voor vegetariërs met alle kaasfondue en raclettetentjes https://www.rosengarten.beGeen worstlucht, maar gepofte kastanjes op de Kerstmarkt op MünsterplatzNiet verzuipen in een museum, maar mindful dwalen door 3 zalen met topstukken https://www.kunstmuseumbern.ch/en/