Toen ik acht jaar was gingen we met mijn ouders naar de opvoering van De Rattenvanger van Hamelen.
We waren op vakantie in Lemgo en dit volkssprookje sprak tot de verbeelding. Zelf was ik meer onder de indruk van Rob de Nijs en Loekie Knol dan de versie die opgevoerd werd op het Raadhuisplein. Maar de mythe leeft voort en ik wilde mijn geheugen eens opfrissen. Dus op terugweg van Krakau naar Groningen namen we een afslag. Best een leuk stadje en het wemelt van de Rattenvanger prullaria, maar de grootste verrassing was een leuk standstrandje aan de rivier de Weser. We vonden een echte beach-bar waar je alle lariekoek rondom de Rattenvanger kunt vergeten en moed in kunt drinken voor de laatste etappe naar huis. Kortom: goede stop fur Unterwegs wanneer je een houten kont krijgt van al die kilometers in de auto.
Voor mijn generatiegenoten, om nog even lekker in de stemming te komen en mee te zingen!