eindopdracht reisjournalistiek door Alice Faber, cityreport in Den Haag
Less is more! Zo klinkt de belangrijkste les die de docenten reisjournalistiek ons mee willen geven nu ze ons op pad sturen voor onze Meesterproef/Eindopdracht.
Wij moeten een uitnodigend artikel schrijven over Den Haag.
Ik wil een beetje afwijken van de gebaande paden.
Dus ga ik op zoek naar een tipgever en zij verklapt: ‘ik weet een hemelse plek in Den Haag, zo zen, zo wonderschoon’. Door de telefoon fluistert ze: ‘Je zult het fantastisch vinden, maar ik hoop niet dat alle Kampioenlezers dit gaan ontdekken. Neem de tram, stap uit bij de halte Adriaan Goedkoop aan de Scheveningse Weg en dan zie je de toegangspoort van Park Sorghvliet.’
Regeren is vooruitzien.
Ik bel met het VVV om te informeren of ik nog een toegangskaart kan bemachtigen. Om te zorgen dat het Park niet platgelopen wordt, is er voor een beperkt aantal mensen een jaarkaart beschikbaar. ‘Komt u maar halen mevrouw Faber, we zitten aan het Spui in het pand van de Bibliotheek, u loopt er zo heen vanaf het station.’
Nu is het maandag 12.00 uur en sta ik uitgelaten op het Spui met een groene kaart in mijn hand. Ik heb het gevoel alsof ik een lot uit de loterij heb gewonnen, alsof ik een elfstedenkruisje heb bemachtigd. De jongen van het VVV tekende op de plattegrond de route uit en waarschuwde mij: één uur voor zonsondergang sluit het hek en er is daar verder helemaal niets.
Het klonk als muziek in mijn oren; zo’n grote stad en dan verdwalen in de stilte.
Don’t forget to check out
Opgewonden sprint ik naar de overkant, café Dudok, voor een korte Pitstop.
Als een bijna volleerde fotograaf regisseer ik de vriendelijke dame van de bediening.
‘Mag ik een foto van nemen? Ja komt u maar gewoon aanlopen met uw dienblad’ ‘ Ik schrijf een stukje en dan weten de lezers waar ze moed in kunnen drinken’, zeg ik lachend.
De serveerster speelt het spel mee en ik vang haar in de lens.
Ik reken de koffie af en buiten wapperen de gekleurde vlaggen bij de Hofvijver.
Ik ga zitten in de tram en wordt gewaarschuwd voor tasjesdieven. ‘Don’t forget to check out’, klinkt het door de speakers in steenkolenengels. Nou die boodschap besluit ik te negeren, daar ben ik juist volop mee bezig? Ik geniet van de herfstkleuren van de Schevingse bosjes en bij halte Adriaan Goedkoop stap ik uit en zie ik de poort van Park Sorghvliet al lonken.
Vadertje Cats
Ik denk aan Jacob Cats. Hij creëerde in 1643 dit prachtige park en schreef er gedichten.
In Sorghvliet moest men de sorghen laten vlieden. Het is de achtertuin van Mark Rutte, maar het is de vraag of hij er dankbaar gebruik van maakt.
Jacob Cats schreef ooit: Het puntje van mijn gouden pen is het felste wapen dat ik ken.
Maar het puntje van mijn pen danst sierlijk over het papier. Zo lyrisch ben ik over dit stukje natuurschoon midden in deze regeringsstad.
Thuis zal ik het overtypen en dan versturen naar de redactie.
Wie weet verschijnt dit voor het geestesoog van de lezers, terwijl ze bladeren in de Kampioen.
Ik stap naar binnen als Alice in Wonderland en besluit te navigeren op mijn innerlijk kompas.
Echt verdwalen lukt vast niet, want er is maar één toegangspoort en rondom een dikke bakstenen muur.
Zolang ik maar zorg dat ik één uur voor zonsondergang weer buiten sta.
Sprookjes komen soms uit.
info: Park Sorghvliet Scheveningseweg 20a Den Haag, tram 1 halte Adriaan Goedkooplaan.
Jaarkaart: 7,50 ( entree voor 2 personen) verkrijgbaar The Hague Info Store, Spui 68
Koffie drinken: Café Dudok, Hofweg 1 a, 2511 AA Den Haag