Ik trek veel bekijks wanneer ik het terrein van camping Reitdiep op fiets en in een mum van tijd heb ik mijn kampementje opgezet.
Na een heerlijke fietstocht passeer ik bij de ingang de mobile boot van cateraars Heetbrood.
Het staat als een decorstuk bij de ingang en zorgt meteen voor een gezellige sfeer, tafeltjes met boeketten van wilde bloemen en een schriftje op tafel waar jezelf even noteert wat je genuttigd hebt. Gemoedelijk en het straalt vertrouwen uit
Ze bakken frietjes, broodjes, appeltaart, draaien muziek en maken heerlijke cappucino's.
Een prima plek dus voor mijn "premiere", want ik trek er voor het eerst op uit met mijn Kettler elektrische fiets en aanhangwagen. Proefkamperen.
Nu de jaren van gezinsvakanties ver achter me liggen voel ik me kilo's lichter. Wanneer zo'n loodzware de Waardtent uit de zak ging, was het alsof je een circustent op moest zetten. Het inpakken van de auto met dakdrager was een logistieke puzzel van heb-ik-jou-daar.
Dus met het klimmen der jaren worden sommige dingen zwaarder en sommige dingen voelen lichter.
Maar eerlijk is eerlijk: ik heb het me ook makkelijk gemaakt, met de elektrische fiets is het Spartaanse er wel af. Hoewel.... ik waag me nog wel aan een ijskoude duik in het Reitdiep. De slok water die ik per ongeluk binnen krijg smaakt naar modder, Grunniger klei. Ook lig ik de hele nacht te draaien op mijn zelfopblaasbare matje. Mijn heup en mijn schouder willen zich graag ergens in nestelen, maar dat is uit gesloten. Mijn kussen van thuis zou nu goed van pas komen, maar dat zou wel heel veel bekijks trekken hier op de camping Reitdiep. Tenslotte ging ik voor less is more. Alleen dat inpakken wat echt nodig is: tentje, matje, slaapzak, badpak, handdoek, een goed boek en één schone onderbroek.
Ik ben vergeten mijn oordoppen in te pakken. Daar was best nog plek voor geweest en nu moet ik liggend op mijn rug in mijn slaapzak als luistervinkje alle gesprekken van de buren meekrijgen. Wijnflessen die ontkurkt worden, iemand die struikelt over de scheerlijn, gierende uithalen van vrouwengelach en dof gebrom van mannenstemmen, camperdeuren die dichtklappen: het hoort er allemaal bij.
Ik verlang naar de campinggaste een veldje verderop die 's middags doodleuk haar harp uit de camper tilde en ging zitten tokkelen.
Zij had me vast in slaap gekregen nu ik geen podcast kan luisteren en stijf op mijn rug lig...
* daar bloeit mijn aardappelland ( liedje van Ede Staal, populaire volkszanger van Groningen)
Meer info over de camping en de cateraars: