Als een jutter zo bitter?

In het weekend van 15 november 2025 was ik op Schiermonnikoog tijdens het literaire festival

Meet me at the Lighthouse.

De Balgexpress bracht ons naar de Oostpunt van Schier en onderweg las de Vlaamse schrijver Bart Moeyaert voor uit eigen werk.

Zorgvuldig koos hij fragmenten uit zijn oeuvre die pasten bij deze prachtige kustlijn. Een streling voor het oor.

De tractor stopte op het uiterste punt op de Balg en daar mochten we een kwartiertje pierewaaien.

In de snijdende wind mochten we onze ogen de kost geven en wonder boven vond ik op het strand tussen de scheermessen een puntgave wulk.

Aangestoken door al die prachtige schrijvers op het eiland schreef ik dit poëtisch verslagje.

Is het een wulk waaraan ik pulk? Of is het nep hier bij het eb? Zie ik het goed hier waar het vloed? Is het expres hier op de Balg dat ik door mijn tranen heen iets bespeur? Als een jutter zo bitter of als het toeval een treffer? Je weet het niet. Speling der natuur. In de luren gelegd. Of juist als een goudzoeker in de juiste ader geprikt. Ik weet nie. Pure magie. Of juist een klusje voor AI. Kan iets zo perfect zijn dat je juist gaat twijfelen aan de echtheid? Zo ongeschonden. Zo adembenemend mooi? Ik veeg de tranen uit mijn ogen En wikkel deze kostbaarheid in mijn sjaal. Wanneer ik weer in de buswagen stap, kijkt iedereen jaloers, want zo’n vondst dat willen we allemaal. Zo perfect dat ik er van straal.